Op een verkiezingsfilmpje waarin verschillende vrouwelijke N-VA kopstukken figureren kwam veel kritiek. Een deel van de opmerkingen ging over de inhoud, of eerder over het gebrek daaraan. In de video lopen Assita Kanko, Darya Safai, Valerie Van Peel, Zuhal Demir en Anneleen Van Bossuyt zij aan zij door een grote, lege hal. Het filmpje telt slechts 40 seconden, heeft geen titel en geen geluid.
Het andere deel van de opmerkingen richtte zich op het uiterlijk en de uniforme kledingkeuze van de vijf politica’s, en met name hun stiletto’s. Sommige critici stelden dat ‘vooral de hoge hakken bleven hangen’. Anderen linkten die hakken aan het povere programma en dito track record wat betreft inzetten op vrouwenrechten van de partij.
Een video zonder houvast over de bedoeling erachter leidt natuurlijk tot verschillende interpretaties. Toch was Darya Safai vooral geraakt door de kritiek op het uiterlijk van de vrouwen. In haar opiniestuk ‘Ik ben geen lege doos omdat ik hoge hakken draag’ (DM, 11/04/2019) legt ze zelfs de link tussen de critici en de ayatollahs die in haar thuisland Iran de kledij van vrouwen strak reguleren.
De parallel mag dan overtrokken zijn, de discussie naar aanleiding van de video zegt iets over hoe ongelooflijk moeilijk het is om je als vrouw ‘goed’ te kleden. Wat vrouwen ook aantrekken, hun uiterlijk wordt altijd gelabeld en genormeerd. Het bekritiseren van het uiterlijk van vrouwen is een eeuwenoude manier om ze te disciplineren en te reguleren. Om ze in toom te houden. Met hoge hakken dreig je te worden aanzien als een inhoudsloze babe. In een korte rok loop je het risico om weggezet te worden als een ‘slet’. Draag je een hoofddoek, dan ben je onderdrukt of potentieel verdacht.
Els Flour, bestuurslid Furia
Deze opinie verscheen op 17/04/2019 in Dewereldmorgen.
